تداخل الکترومغناطیسی (EMI) انتشار الکترومغناطیسی است که باعث ایجاد اختلال در قطعه دیگری از تجهیزات الکتریکی می شود. EMI را می توان به گستره وسیعی از طیف الکترومغناطیسی از جمله رادیو ، DC و حتی فرکانس های مایکروویو نسبت داد. از آنجا که هر چیزی که جریانهای الکتریکی را به سرعت تغییر می دهد ، انتشار الکترومغناطیسی ایجاد می کند ، بسیار معمول است که انتشار یک جسم با انتشار دیگری تداخل می کند. EMI با ممانعت و تخریب داده ها ، عملکرد تجهیزات الکتریکی را به خطر می اندازد. حتی گاهی اوقات داده ها را به طور کامل از دست می دهیم. EMI می تواند به دو طریق ایجاد شود. این می تواند در اثر تماس مستقیم فیزیکی با رسانایی به نام EMI انجام شده یا در اثر القای (بدون تماس فیزیکی) به نام EMI تابش شده باشد. در حالی که تقریباً هر دستگاه الکتریکی انتشاراتی ایجاد می کند که می تواند باعث EMI شود ، (به عنوان مثال موتورهای الکتریکی ، دستگاه های بلوتوثی ، تلفن های همراه) سیم برق و کابل کشی با سرعت بالا متداول ترین منابع تابش EMI هستند.در سال ۱۹۳۳ کمیسیون بین المللی الکتروتکنیک خواستار سازماندهی کمیته ویژه بین المللی تداخل رادیویی (CISPR) شد. CISPR برای رفع نگرانی های جدید در مورد EMI ایجاد شده است. CISPR نشریات بسیاری را در مورد آزمایش ، اندازه گیری و محدودیت های انتشار و ایمنی توصیه شده برای EMI منتشر کرد. از زمان کار اولیه CISPR با مدیریت EMI ، بسیاری از پیشرفت ها و تغییرات منجر به استانداردهای سازگاری الکترومغناطیسی مدرن شده است.مقررات EMI به عملکرد صحیح بسیاری از دستگاه های الکترونیکی کمک می کند. بدون این مقررات ، دستگاههای الکترونیکی ما افت قابل توجهی در عملکرد و از دست دادن داده ها دارند.
برخی از گزینه های اساسی برای جلوگیری از EMI شامل موارد زیر است:
- دور نگه داشتن دستگاه های الکترونیکی از ماشین آلات سنگین ، موتورها یا ژنراتورها.
- استفاده از کابل های شیلددار.
- استفاده از فیلترهای EMI
